» WSZYSTKIEMU WINNE KONTUZJE

Rozmowa z JACKIEM MACIOROWSKIM, obrońcą Stali Stalowa Wola

– Zagrał pan z Pogonią na takiej nietypowej dla siebie pozycji, nie na obronie tylko w środku pomocy. Trener Adamus powiedział na konferencji prasowej, że chciał dzisiaj poeksperymentować…
– Już nie mogłem doczekać się powrotu na boisku. Myślę, że także trenerowi Adamusowi zależało na tym, żebym jak najszybciej wrócił do gry. A że ustawił dzisiaj tak drużynę, to już nie moja sprawa. Zagrałem na takiej pozycji, jaką wyznaczył mi trener.
– Dwukrotnie był pan bliski strzelenia bramki. Za pierwszym razem piłka po pana strzale z ponad 25 metrów poleciała jakieś pół metra od spojenia, ale jeszcze bardziej żal tej drugiej sytuacji, tego uderzenia głową.
– To była bardzo ciężka piłka, żeby w nią idealnie trafić. To znaczy w ten sposób, żeby faktycznie uderzyć głową i skierować ją w stronę bramki. Nie trafiłem czysto i trudno uznać tę próbę za strzał.
– W drugiej połowie gra Stali była bardzo prosta: kopnij do przodu albo w bok… No i za takie kunktatorstwo spotkała was kara, w postaci wyrównującej bramki Sierżęgi w ostatniej minucie gry.
– Takie mieliśmy założenia na drugą połowę, żeby utrzymać wynik, i żeby umiejętnie szafować siłami. No i niewiele zabrakło, a dowieźlibyśmy zwycięstwo do końca. Zresztą to nie ta ostatnia minuta, ten strzał z wolnego zabrał nam punkt. Dużo wcześniej mogliśmy sami załatwić sprawę. Wystarczyło tylko wykorzystać którąś z dwóch bardzo dobrych sytuacji pod bramką Pogoni. Gdybyśmy prowadzili dwoma bramkami byłoby po meczu. Pogoń by się już nie podniosła. Nie w tych warunkach. Przecież pogoda była zabójcza.
– Chyba nie tak wyobrażał sobie pan tę rundę. Po jesieni mówiło się, że tak niska pozycja „Stalówki” to jedynie chwilowa wpadka, a tymczasem również na wiosnę morduje się ta nasza Stal okrutnie...
– To prawda. Przyznaję, że i ja liczyłem na coś więcej. Jednak wszystkie plany pokrzyżowały nam kontuzje. Proszę zauważyć, że zaczęły się on już w okresie przygotowawczym i ciągną się po dzisiejszy dzień. Nigdy - w żadnym meczu - nie udało nam się zagrać w optymalnym zestawieniu. I stąd moim zdaniem słabsze, niż się spodziewano wynikii
– No i żal trochę, że w tych ostatnich kolejkach Stal nie grała z Pogonią Staszów, albo że staszowska jedenastka została tak późno relegowana z ligi. Mielibyśmy trzy punkty z urzędu, a tak to zanosi się na to, że będziemy tej wiosny jedyną drużyną, którą ograł zespół, w którym występował pan przed przyjściem do Stalowej Woli.
– Tak bywa. Nie widzę w tym nic szczególnego. Stało się tak właśnie na skutek kontuzji kilku zawodników. Ten mecz jeszcze długo będziemy rozpamiętywać.
– Czy zdecyduje się pan zostać w Stali na przyszły sezon?
– Nie wybiegam tak daleko w przyszłość. Dziś na to pytanie nie potrafię odpowiedzieć. Muszę się spokojnie zastanowić.
– Dziękuję za rozmowę.

źródło: Tygodnik SZTAFETA